Pilgrimage Shikoku Japan 2025

Shikoku 88 Tempel Pelgrimage Japan 2025

Van 4 april 2025 t/m 4 juni 2025 heb ik in Japan de 1200 km lange 88 Tempel Pelgrimage op het eiland Shikoku gelopen.

De Shikoku 88 Tempel Bedevaart, ook bekend als de Shikoku Henro, is een van de oudste pelgrimstochten ter wereld. Deze boeddhistische bedevaart volgt vrijwel de gehele omtrek van het eiland, beslaat bijna 1200 kilometer en doet 88 tempels aan (zelfs meer als je de Bangai-tempels meetelt). Volgens de legende volgt de Shikoku Bedevaart de voetsporen van de Japanse boeddhistische monnik Kūkai, postuum bekend als Kōbō-Daishi, de stichter van het Shingon-boeddhisme.

  

Wie was Kōbō-Daishi? Kūkai (postuum Kōbō-Daishi genoemd) werd geboren in 774 op het eiland Shikoku. Hij was een man met vele talenten: boeddhistisch monnik, geleerde, ingenieur, kunstenaar en dichter. Op 22-jarige leeftijd raakte hij geïnteresseerd in het boeddhisme en werd hij monnik. Op zijn 30ste reisde hij naar China om de Mahavairocana Tantra te bestuderen, een Indiase tekst van het tantrisch boeddhisme. Daar leerde hij onder andere esoterisch boeddhisme, kalligrafie en poëzie. Na zijn terugkeer in Japan bleef hij studeren en onderwijzen in wat nu het Shingon-boeddhisme heet.

Kūkai staat bekend om het stichten van honderden tempels in Japan, het ontwikkelen van kana (de geschreven Japanse taal), en het opzetten van de eerste openbare scholen in Japan. Op 42-jarige leeftijd begon hij met de oprichting van een boeddhistisch toevluchtsoord op de berg Kōya, tegenwoordig het hoofdkwartier van het Shingon-boeddhisme. Kūkai overleed daar op 62-jarige leeftijd aan een ziekte, maar veel van zijn volgelingen geloven dat hij niet gestorven is, maar in een diepe meditatie verblijft, wachtend op de komst van de volgende Boeddha: de Maitreya Bodhisattva.

Waarom heb ik deze pelgrimage gelopen? Ik ben inmiddels zes keer in Japan geweest: in 2004, 2006, 2015, 2016, 2024 en 2025. Enkele jaren geleden hoorde ik voor het eerst over deze pelgrimage op het eiland Shikoku. Mijn nieuwsgierigheid werd steeds sterker. Het idee liet me niet meer los: wat zou het fantastisch zijn om zoiets te ondernemen...

Maar er waren ook twijfels. Kan ik zomaar 2,5 maand weg? Wat vindt mijn partner daarvan? Kan ik dit fysiek en mentaal aan? Na grondig inlezen en het bekijken van talloze video's besloot ik: ik wil dit echt doen. En zo is het begonnen.

De tocht bracht me niet alleen langs indrukwekkende tempels, maar ook door prachtige ruige natuur. Dichte bossen, steile bergpaden, verlaten kustlijnen en adembenemende uitzichten maakten elke dag tot een unieke ervaring. De afwisseling tussen spirituele stilte en overweldigende landschappen gaf de pelgrimage een extra diepe betekenis.

De tocht was zwaar: ruim 1200 kilometer lopen, met gemiddeld zo'n 25 kilometer per dag. Maar elke stap werd beloond, niet alleen door het bereiken van de volgende tempel, maar ook door de hartverwarmende vriendelijkheid van de lokale bevolking. Tientallen keren ontving ik "osettai" – geschenkjes van bewoners, variërend van eten en drinken tot kleine aandenkens. Deze blijken van gastvrijheid raakten me diep en gaven kracht om door te gaan.

En dan het eten... Het pure, verse en smakelijke Japanse eten maakte elke maaltijd tot een feest. Van eenvoudige maaltijden in tempelverblijven tot heerlijke gerechten in kleine eethuisjes – het was telkens een genot. 

またね シコク、届くよ Mata ne Shikoku